Mój pies jest apatyczny i nie je – historia właściciela, który w końcu znalazł rozwiązanie

Jednego ranka miska pozostała nietknięta. Nasz pies patrzył na nas, nie okazując zainteresowania, jakby coś się zmieniło. Rozumiałam, że coś jest nie tak.

Pojawił się strach. Zamiast spacerów czuliśmy niepokój. Staraliśmy się wykryć problem, zastanawiając się, czy to tylko chwilowy brak apetytu.

To była nasza historia – od pierwszych objawów do wizyty u weterynarza. Opowiem, jak dieta i odpowiednie karmy pomogły naszemu psu. Zaprezentujemy też plan działania i rozwiązania od CricksyDog, które sprawdziły się u nas.

Najważniejsze wnioski

• Szybka interwencja jest kluczowa przy braku apetytu.
• Zestaw objawów pomaga zdecydować o wizycie u weterynarza.
• Badania krwi, kału, USG i RTG dają jasny obraz sytuacji.
• Specjalna dieta i karmy, na przykład od CricksyDog, mogą pomóc.
• Smakołyki i suplementy dbają o zdrowie psa.
• Plan na dwa tygodnie pokazuje, co robić krok po kroku.
• Metody motywacyjne ułatwiają walkę z brakiem apetytu.

Nasza historia: kiedy codzienność zamieniła się w niepokój

Do niedawna jeszcze, nasz pies biegał szczęśliwie za piłką. Następnie zaczął przesypiać całe dni, chował się pod stołem. Unikał nawet swoich ulubionych misek. Wtedy zrozumieliśmy, że coś jest nie tak. Nie chce jeść, a to nie jest jego kaprys.

Nasz pies zaczął się dziwnie zachowywać. Były dni, kiedy pił dużo wody, a czasami prawie wcale. Zauważyliśmy u niego łagodne objawy choroby: wzdęcia, lizanie łap, czy mlaskanie. Wyglądało to niewinnie, ale były to sygnały ostrzegawcze.

Zaczęliśmy dokładnie obserwować i notować co dzieje się z naszym psem. Zapisywaliśmy, ile i co je, jak wyglądają jego odchody i każdy epizod wymiotowania. Regularnie mierzyliśmy jego temperaturę, pamiętając o normie 38–39°C. Zwracaliśmy uwagę również na stresujące czynniki w otoczeniu.

Z naszych zapisków wyszło coś ważnego. Pies stawał się apatyczny po jedzeniu określonego białka w karmie. Zdecydowaliśmy, że problem z jedzeniem wynika z reakcji na pokarm. Postanowiliśmy działać od razu, jednocześnie umawiając wizytę u weterynarza.

mój pies jest apatyczny i nie je

Jak zauważymy, że nasz pies jest apatyczny i nie chce jeść, powinniśmy to traktować serio. To może być znak, że coś nie jest w porządku. W takiej sytuacji ważne jest, aby szybko zareagować.

Jeśli pies ma wymioty z krwią lub czarny stolec, to alarmujące. Podobnie jest w przypadku wysokiej gorączki lub nagłego chudnięcia. Wtedy nie czekamy, tylko od razu dzwonimy po weterynarza.

Co robić, gdy pies nie je dłużej niż dobę? Należy skontaktować się z weterynarzem i opisać wszystko, co zauważyliśmy. Ignorowanie problemu może tylko pogorszyć sytuację.

By zrozumieć dlaczego pies nie ma apetytu, zaczynamy od podstaw. Sprawdzamy, czy jest dobrze nawodniony i jak reaguje na aktywność. To pomoże nam lepiej ocenić sytuację.

• Nawodnienie: fałd wraca wolno, dziąsła są lepkie — to powód, by przyspieszyć konsultację.
• Temperatura: mierzymy termometrem dousznym lub doodbytniczym i zapisujemy wynik.
• Obserwacja kału i moczu: barwa, zapach, obecność krwi — notujemy każde odstępstwo.
• Aktywność: apatia po krótkim spacerze to ważna wskazówka dla lekarza.

Kiedy widzimy niepokojące objawy, dzwonimy do kliniki. Mając listę spostrzeżeń, łatwiej jest wskazać przyczynę. To kluczowe, by szybko działać i pomóc naszemu pupilowi.

Najczęstsze przyczyny apatii i braku apetytu u psów

Zaczęliśmy od sprawdzenia, dlaczego psy mogą mieć mniejszy apetyt. Doszliśmy do wniosku, że wiele różnych czynników może wpływać na ten stan. Różne problemy zdrowotne mogą być przyczyną. Dlatego dokładnie obserwowaliśmy zwierzę i notowaliśmy informacje o jego zachowaniu zarówno w domu, jak i podczas spacerów.

Na początku skupiliśmy się na problemach z żołądkiem i jelitami. Wśród nich były zapalenie, nadmiar bakterii SIBO i obecność pasożytów. To, co trudne do wykrycia, jak ciała obce, też zostało sprawdzone.

Następnie zwróciliśmy uwagę na alergie i nietolerancje pokarmowe. Problem często dotyczy kurczaka i glutenu. U psów wrażliwych lepiej działały diety specjalne i karmy hipoalergiczne.

Badaliśmy też stan jamy ustnej psów. Kamień, zapalenie dziąseł i ból zębów mogą odbierać chęć do jedzenia. Ból zawsze wpływa na apetyt psa.

Wzięliśmy pod uwagę choroby całego organizmu. Należą do nich niewydolność nerek, wątroby, zapalenie trzustki. Problemem mogą być też zaburzenia endokrynologiczne, jak niedoczynność tarczycy.

Uwzględniliśmy infekcje bakteryjne i wirusowe, które osłabiają psa i dają gorączkę. Także zatrucia, na przykład czekoladą, są ważnym czynnikiem.

Stres i zmiany w otoczeniu mogą także wpływać na apetyt psa. Podobnie dolegliwości somatyczne i emocjonalne, jak lęk separacyjny. Długotrwała apatia może wskazywać na inne, poważniejsze choroby.

• Układ pokarmowy: zapalenia, pasożyty, SIBO, ciała obce
• Alergie i nietolerancje: alergia pokarmowa pies, eliminacja kurczaka i glutenu
• Jama ustna: kamień, zapalenie dziąseł, ból u psa
• Choroby narządów: nerki, wątroba, trzustka
• Hormony: niedoczynność tarczycy, Cushing
• Infekcje i zatrucia: wirusy, bakterie, czekolada, ksylitol
• Czynniki behawioralne: stres u psa, zmiany w środowisku

Dzięki tej analizie udało nam się utworzyć szczegółową mapę przyczyn apatii. Pozwoliła nam na planowanie kolejnych kroków w diagnozie i leczeniu.

Jak rozpoznawaliśmy sygnały ostrzegawcze

Stworzyliśmy plan, aby dostrzec wczesne objawy u psa. Rozpoczęliśmy od codziennych notatek. To pomogło nam rozpoznawać znaki bólu i brak apetytu u naszego pupila.

Obserwowaliśmy psa rano, po spacerze i wieczorem. Zapisywaliśmy zmiany w jego zachowaniu i codziennej rutynie. Jeśli coś nas zaniepokoiło, odnotowywaliśmy godzinę i okoliczności.

• Zmiana rytmu dnia: dłuższy sen, pomijanie spacerów, unikanie zabawy.
• Izolowanie się, chowanie pod stołem lub w łazience.
• Przyspieszony oddech w spoczynku i wyraźnie napięty brzuch.
• Jęczenie przy dotyku, wylizywanie jednego miejsca, sztywność kroków.
• Bladość dziąseł, halitoza, ślinienie, zmiana zapachu stolca.

Wprowadziliśmy proste pomiary, by lepiej rozpoznać ból u psa. Codziennie mierzyliśmy temperaturę i zapisywaliśmy wyniki. Ważenie psa co kilka dni pomagało zauważyć zmiany w wadze.

1. Ocena kału według skali 1–7, z zaznaczeniem śluzu lub krwi.
2. Testy żywieniowe: reakcje na różne białka i węglowodany zapisane w dzienniku.
3. Kontrola pragnienia i oddawania moczu, aby wykryć problemy z nerkami, cukrzycę lub inne schorzenia.

Regularne monitorowanie pozwalało nam rozróżniać normalne wahania od poważnych problemów. Gdy brak apetytu pojawiał się razem z innymi symptomami, traktowaliśmy to jako ważny sygnał. Połączenie obserwacji z mierzalnymi danymi dawało nam kompletny obraz.

Przechowywaliśmy aktualną listę objawów. Dzięki temu ważne informacje nie umykały nam w codziennym chaosie. Szybkie notatki pomagały w rozmowach z weterynarzem i organizowały nasze spostrzeżenia.

Co zrobiliśmy od razu w domu

Najpierw zapewniliśmy spokój i półmrok. Do miski naleliśmy chłodną, świeżą wodę nasz pies mógł się napić kiedy chciał. Ważne było, abyśmy obserwowali, jak szybko pije.

Daliśmy psu specjalne płyny. Co kwadrans oferowaliśmy małe ilości elektrolitów dla zwierząt i odrobinę bulionu kostnego. Dzięki temu mogliśmy sprawdzić, czy jego żołądek dobrze radzi sobie z płynami.

Zdecydowaliśmy na krótką głodówkę dla psa. Trwała ona od 12 do 24 godzin. Potem powoli wróciliśmy do podawania jedzenia, ale robiliśmy to inaczej niż przedtem.

Zmieniliśmy jego dietę na lekkostrawną. Podawaliśmy jedzenie w małych porcjach, 4–6 razy dziennie. Unikaliśmy kurczaka i pszenicy oraz wszystkiego, co mogło zaszkodzić.

• Upewniliśmy się, że pies nie ma dostępu do śmieci czy toksycznych roślin.
• Wybieraliśmy krótkie spacerki zamiast długich wędrówek.
• Ominęliśmy podawanie leków ludzkich, jak ibuprofen.

Gromadziliśmy informacje dla weterynarza. Robiliśmy zdjęcia, spisywaliśmy co pies jadł i jak się zachowywał. To połączyło domową opiekę z ważnymi danymi medycznymi.

Cały czas dbaliśmy o odpowiednie nawodnienie i dietę naszego psa. Notowaliśmy każdą zmianę. Te kroki były proste, ale zorganizowane i skuteczne, idealne dla pierwszej pomocy.

Wizyta u weterynarza: badania, diagnostyka i plan

Przybyliśmy i zaczęliśmy od rozmowy. Lekarz zapytał o apatię psa, brak apetytu, wymioty i biegunkę. Następnie przeprowadził badanie, ocenił stan psa.

Następnie zalecił badania krwi. W pakiecie były różne testy, w tym na wątrobę, nerki, trzustkę i elektrolity. Sprawdzono też mocz i kał psa.

Gdy podejrzewano ciało obce, omówiono RTG i USG. Te badania są kluczowe, by dokładnie sprawdzić jamę brzuszną psa.

Omówiono również alergie. Lepszym rozwiązaniem niż testy skórne i serologiczne jest protokół eliminacyjny, trwający 6–8 tygodni.

Otrzymaliśmy plan leczenia: kontrola bólu, wsparcie dla żołądka i jelit oraz dieta hipoalergiczna. Dodatkowo, ustalono regularne wizyty kontrolne.

Dzięki tym krokom wiemy, co robić w domu i kiedy wracać na konsultacje. W harmonogramie zapisano kolejne badania i USG, aby śledzić postępy.

Rola diety eliminacyjnej i żywienia hipoalergicznego

Dieta eliminacyjna była dla nas przełomem. Przez 6-8 tygodni dawaliśmy tylko jedno źródło białka i węglowodanów. Nie było żadnych przysmaków ani pozostałości z naszych posiłków. To pomogło uspokoić objawy alergii pokarmowej naszego psa.

Wybraliśmy karmy z jednym rodzajem białka jak jagnięcina czy królik. Ważne było unikanie kurczaka i pszenicy – głównych alergenów. Szukaliśmy karm z krótką listą składników, bez zbędnych dodatków.

Dokładnie czytaliśmy etykiety i sprawdzaliśmy zakłady produkcyjne pod kątem zanieczyszczeń. Dzięki temu wiedzieliśmy, co karmimy naszego psa. Wybieraliśmy tylko produkty najwyższej jakości.

Zmiana diety trwała od 7 do 10 dni. Zaczynamy od 25% nowej karmy, stopniowo zwiększając jej ilość. Szczególnie zależało nam na karmach hipoalergicznych bez kurczaka i pszenicy.

• Obserwowaliśmy skórę i sierść: świąd, zaczerwienienia, łupież.
• Sprawdzaliśmy uszy: wilgoć, zapach, częstotliwość drapania.
• Notowaliśmy kał: konsystencję, częstotliwość, obecność śluzu.
• Ocenialiśmy energię i chęć do zabawy w ciągu dnia.

Wszystko zapisywaliśmy w dzienniku. Dzięki temu mogliśmy łatwo powiązać składniki z reakcjami psa. Konsekwentne unikanie „podjadania” było kluczowe dla sukcesu.

Jak wybraliśmy bezpieczną karmę: poznajcie CricksyDog

Wybór karmy dla naszego psa nie był łatwy. Decydowaliśmy się na CricksyDog po długim testowaniu innych marek. Ważne były dla nas opinie o CricksyDog, skład karmy i rodzaje białka. Szukaliśmy karmy hipoalergicznej – bez kurczaka, pszenicy i sztucznych dodatków.

Rozważaliśmy różne białka: jagnięcinę, łososia, królika, białko z owadów i wołowinę. To pomogło nam znaleźć nowe źródło białka do diety naszego psa. Początkowo skupiliśmy się na jednym białku, nie zmieniając go przez wiele tygodni.

Skupiliśmy się na liniach produktów odpowiednich dla różnych psów. Były to Chucky dla szczeniąt, Juliet dla małych psów oraz Ted dla większych. Wszystkie te produkty były hipoalergiczne – bez kurczaka i pszenicy. To była nasza baza wyjściowa.

Rozmiar krokietów też miał znaczenie. Dla małej rasy wybraliśmy Juliet. Dla większych Ted. Dla najmłodszych Chucky. Rozmiar krokietów pomagał w jedzeniu, szczególnie dla psów z wrażliwymi zębami.

Smak karmy był bardzo ważny, bo mieliśmy w domu psa, który niechętnie jadł. Obserwowaliśmy jak reaguje na karmę pod względem zdrowotnym. Nie mieszaliśmy karmy z innymi produktami. To pozwoliło nam dokładnie ocenić, jak karmy wpływają na naszego psa.

• Wybieraliśmy jedne białko i trzymaliśmy się go.
• Dobieraliśmy krokiety odpowiednie dla rasy naszego psa.
• Byliśmy ostrożni z wyborem składników, unikając zbędnych dodatków.

Nasz wybór był przemyślany i oparty na rzetelnych danych. Opinie o CricksyDog potwierdziły naszą decyzję. Widzieliśmy pozytywne efekty w samopoczuciu naszego psa.

Smakołyki i wsparcie, które nie uczulają

Wybraliśmy hipoalergiczne smakołyki, które pasują do diety eliminacyjnej. Używaliśmy tylko jednego rodzaju białka, aby unikać alergii. Dzięki temu, łatwiej było zauważyć reakcję zwierzęcia.

Wybór padł na MeatLover 100% mięsa od CricksyDog. Te przysmaki mają prosty skład i nie zawierają niepotrzebnych dodatków. Mieliśmy jagnięcinę, łososia, królika, jeleninę i wołowinę, co sprawiało, że dieta była jednolita.

Podawaliśmy smakołyki oszczędnie. Nagrody były za dobre zachowanie i spokojne jedzenie. Niektóre części kroiliśmy na małe kawałki jako dodatek do jedzenia. To pomagało zachęcić do jedzenia bez psucia diety.

• Wybór: przysmaki bez kurczaka i pszenicy, bez dodatków i cukrów.
• Dawkowanie: nie więcej niż 10% dziennej dawki energii, reszta z karmy.
• Kontrola białka: to samo mięso co w karmie.

Przysmaki dla alergików z linii MeatLover były proste i zrozumiałe na opakowaniu. Używaliśmy ich w treningu i jako pomoc w odbudowie apetytu. Dodanie ich jako topper pomogło zachować regularność posiłków bez ryzyka alergii.

Staraliśmy się nie mieszać różnych białek. Przysmaki bez kurczaka były zawsze pod ręką na spacery. Podawaliśmy je po konsultacji z weterynarzem, dbając o całą dietę.

Suplementy i pielęgnacja dla wrażliwych psów

Porozmawialiśmy z naszym weterynarzem o wsparciu dla wrażliwego psa. Chcieliśmy zapewnić mu bezpieczne suplementy i proste rytuały pielęgnacyjne. Celem było zadbać o zdrowy żołądek, miękką sierść i dobrą kondycję podczas specjalnej diety.

Zdecydowaliśmy się na witaminy dla psa marki Twinky. Najpierw wybraliśmy wersję na stawy z glukozaminą, chondroityną i MSM. Chodziło o wsparcie ruchu psa. Potem dodaliśmy Twinky Multivitamin, by psu nie brakowało mikroelementów, zwłaszcza gdy dochodzi do zdrowia.

Do pielęgnacji wybraliśmy tylko łagodne produkty. Szampon Chloé dla wrażliwej skóry dał radę – zmniejszał świąd i nie wysuszał skóry. Używaliśmy też balsamu Chloé na łapy i nos, który chronił przed mrozem, solą i otarciami.

Chcąc poprawić apetyt psa, dodaliśmy Mr. Easy – wegański sos do karmy. To rozwiązanie podnosiło smak jedzenia bez kurczaka. Dzięki temu jedzenie nie było już problemem, a każda porcja znikała błyskawicznie.

Zadbaliśmy również o higienę jamy ustnej naszego psa. Włączyliśmy do codziennej pielęgnacji Denty – wegańskie pałeczki do zębów. One pomagały ograniczać płytkę nazębną i utrzymywać świeży oddech, bez użycia mięsnych alergenów.

Stworzyliśmy plan składający się z lekkostrawnych posiłków, suplementów dla wrażliwego psa, a także delikatnej pielęgnacji skóry. To pozwoliło nam łatwo śledzić postępy i dostosowywać porcje suplementów.

Plan działania na pierwsze 14 dni

Tworzymy 14-dniowy plan dla psa. Łączy on dietę eliminacyjną, harmonogram karmienia i stopniowe wprowadzanie nowej karmy. Ważne jest, aby zapewnić psu stały dostęp do wody i regularne pory posiłków. Pomaga to w utrzymaniu dobrej pracy żołądka i ustaleniu codziennej rutyny.

1. Dni 1–3: startujemy z karmą hipoalergiczną CricksyDog (smaki jagnięcina lub królik). Nową karmę mieszamy ze starą w stosunku 25% do 75%. Karmimy 4–5 razy dziennie małymi porcjami. Obserwujemy apetyt, energię i wygląd kału psa. Woda musi być zawsze dostępna.

2. Dni 4–7: stosunek nowej do starej karmy to 50/50. W przypadku biegunki zmniejszamy porcje i dajemy probiotyk na zalecenie weterynarza. Pilnujemy regularności posiłków bez podjadania.

3. Dni 8–10: zwiększamy udział nowej karmy do 75%. Dozwolony jest jeden rodzaj przysmaku MeatLover, pasujący do białka w karmie. Dodajemy go 1–2 razy dziennie w niewielkich ilościach. Monitorujemy skórę i uszy psa po wprowadzeniu nowego elementu do diety.

4. Dni 11–14: przejście na 100% karmy CricksyDog. Stabilizujemy rozmiar porcji i godziny karmienia. Organizujemy krótkie spacery 3–4 razy dziennie, wspierające trawienie i rytm dnia. To kończy nasz 14-dniowy plan utrzymania zdrowej diety i adaptacji psa do nowej karmy.

• Obserwacja codzienna: codziennie oceniamy apetyt w skali 1–5, konsystencję stolca, ewentualne świąd i stan uszu; wagę psa sprawdzamy co 3 dni.

• Pielęgnacja: myjemy psa szamponem Chloé raz w tygodniu. Po spacerach stosujemy balsam na łapy. Denty jak przysmaki dentystyczne dajemy 3–4 razy w tygodniu, Twinky stosujemy zgodnie z zaleceniami weterynarza.

• Wsparcie apetytu: Mr. Easy dodajemy tylko gdy apetyt maleje, nie chcemy maskować problemów. Harmonogram karmienia pozostaje niezmienny.

Przestrzegamy prostych zasad: wprowadzamy jedną zmianę na raz, dokładnie notujemy i zachowujemy cierpliwość. Dzięki temu dieta eliminacyjna i harmonogram działają na naszą korzyść. Adaptacja do nowej karmy odbywa się płynnie.

Motywacja do jedzenia u niejadka

Ustaliliśmy stałą godzinę karmienia i miejsce, gdzie jest cicho. Miska jest dostępna tylko przez 15–20 minut. Następnie ją zabieramy, by wytworzyć oczekiwanie u psa. To nasz sposób na to, jak motywować psa, jeśli nie chce jeść.

Zaczęliśmy od zasady: najpierw jedzenie, potem nagroda. Po każdym posiłku dobrze zjedzonym nagradzaliśmy spokojnym głosem i zabawą. Zostawianie misy na cały dzień nie działało. Lepsze efekty dała regularność i utrzymywanie rytuału.

Skupiliśmy się na zapachu i konsystencji jedzenia. Dolewaliśmy ciepłej wody lub trochę Mr. Easy, co poprawiało smak karmy. Do chrupków dodawaliśmy trochę mokrej karmy Ely. Chcieliśmy, aby wszystkie składniki były dopasowane do siebie.

Zrezygnowaliśmy z karmienia psa od stołu i przypadkowych przekąsek. Krótki spacer przed jedzeniem zwiększał apetyt psa. Miskę myliśmy po każdym posiłku, a wodę zmienialiśmy regularnie.

Utrzymywanie stałych pór karmienia i spokojnych rytuałów pomagało zmniejszyć stres przy jedzeniu. Dzięki temu nasze codzienne starania w zachęcaniu psa do jedzenia były skuteczne. Działało to nawet z wybrednymi psami, zwiększając chęć do jedzenia bez stresu.

Nasze rezultaty: kiedy zobaczyliśmy zmianę

Zauważyliśmy pierwsze zmiany po 4–5 dniach. Miska już nie była problemem, a pies lepiej jadł. Jego stolec się unormował i mniej się drapał, co pokazało, że dieta hipoalergiczna działa.

Od 10. do 14. dnia zauważyliśmy więcej energii. Pies mniej spał, więcej się bawił i chciał dłużej spacerować. Jego sierść stała się bardziej lśniąca, a skóra zdrowsza. Dzięki regularnym Dentom oddech stał się świeższy.

Podawaliśmy zgodną karmę CricksyDog (Ted dla średnich i dużych, Juliet dla małych, Chucky dla szczeniąt) i przysmaki MeatLover oraz mokrą karmę Ely. To spójne żywienie dało jasne rezultaty w ciągu dwóch tygodni, co doskonale wpisuje się w nasze obserwacje.

Cały czas prowadziliśmy dziennik. Notatki pomogły nam dostrzegać powiązania i szybko reagować na zmiany. Weterynarz na kontrolnej wizycie potwierdził, że stan się ustabilizował. Zasugerował kontynuację diety i ostrożne wprowadzanie nowych białek tylko w razie potrzeby.

• 4–5 dzień: pies chętniej podchodził do miski, jego stolec był stabilny, drapał się mniej.
• 10–14 dzień: pies był bardziej aktywny, miał lśniącą sierść i świeższy oddech.
• Stała kompozycja posiłków: CricksyDog + MeatLover + Ely, bez mieszania różnych źródeł białka.

Po dwóch tygodniach dieta hipoalergiczna przyniosła wyraźną poprawę. Pies lepiej jadł, co pokazały nasze obserwacje.

Wniosek

Zrozumienie, dlaczego pies nie ma apetytu, pokazuje, że ważne jest szybkie działanie i dokładne badania. Dzięki prowadzeniu dziennika, badaniom krwi i kału oraz ustaleniu planu z weterynarzem, udało nam się znaleźć rozwiązanie. Kiedy zastanawialiśmy się, jak pomóc psu, zdecydowaliśmy się na dietę składającą się z kilku składników i jednego źródła białka, które dobrze toleruje.

Nasze doświadczenia z dietą hipoalergiczną są proste: ważne są konsekwencja i spójność. Eliminacja kurczaka i pszenicy, regularne pory karmienia i obserwacja reakcji przyniosła pozytywne efekty. Dzięki stopniowemu dodawaniu białka z jagnięciny, łososia, królika, wołowiny lub białka z owadów, nasz pies odzyskał energię i spokój.

Produkty CricksyDog były dla nas wsparciem na każdym kroku. Używaliśmy Chucky dla szczeniąt, Juliet dla małych psów, Ted dla psów średnich i dużych, a Ely jako mokry dodatek. Sprawdziły się również MeatLover z 100% mięsa, Twinky na wsparcie, pielęgnacja Chloé i produkty do higieny jamy ustnej Mr. Easy i Denty.

Jeśli wasz pies jest apatyczny i nie je, działajcie według ustalonego planu i nie lekceważcie sygnałów. Przypadek braku apetytu u naszego psa pokazał, że kluczem jest współpraca z weterynarzem, cierpliwość i odpowiednie decyzje. Dzięki diecie hipoalergicznej i produktom CricksyDog dla wrażliwych psów, nasze życie zmieniło się na lepsze.