Psy na wyprawach survivalowych – Wszystko, co musisz o tym wiedzieć!

Henry David Thoreau napisał, że natura oferuje wszystko dla ludzkiej szczęścia. I my podkreślamy, że jest tam miejsce również dla naszych psów. Decydując się na spędzenie czasu na świeżym powietrzu z psem, wybieramy partnerstwo nad własną wygodę. To ścieżka, gdzie instynkt psa spotyka się z ludzką dyscypliną.

Planując lekki trekking, wybieramy określoną trasę i proste biwaki. Natomiast survival z psem wymaga dobrze przemyślanej logistyki, umiejętności nawigacji i zdolności do improwizacji. W różnych zakątkach Polski jak Bieszczady, Sudety, Mazury, czy Puszcza Notecka uczymy się interpretować znaki przyrody. Za granicą spotkamy się z nowymi przepisami, dziką fauną i odmiennym klimatem. Ważne, by pamiętać o zasadach Leave No Trace, aby nasze przygody zapisały się jedynie w pamięci.

W niniejszym artykule przedstawiamy wskazówki dotyczące przygotowania psa do wyprawy typu survival. Skupiamy się tu na aspektach takich jak kondycja fizyczna, charakter, potrzebne szkolenie i komendy. Dodatkowo omówimy tematy ekwipunku, żywienia oraz nawodnienia psa. Omówimy, jak planować trasę, ocenić potencjalne ryzyko, zapewnić pierwszą pomoc, znaleźć miejsce na nocleg i adaptować się do sezonowych wyzwań.

Naszym celem jest zaoferowanie wiedzy o bezpiecznym i odpowiedzialnym bushcrafcie z psem. Chcemy, aby taka aktywność wzmacniała więzi i pokazuje szacunek do otaczającej nas przyrody. Stawiamy na praktyczną wiedzę i doświadczenie zamiast pustego romantyzmu. Ważne są także umiejętności i prostota, aby być gotowym na wyzwania survivalu z psem. Dążymy do tego, aby wracać z wypraw w pełni usatysfakcjonowani i dumni.

Kluczowe wnioski

• Survival z psem różni się od trekkingu poziomem ryzyka, improwizacją i odpowiedzialnością.
• Pies to partner w terenie – wymaga szkolenia, kondycji i jasnych zasad.
• Plan, nawigacja i etyka Leave No Trace to fundament wyprawy.
• Wyposażenie, żywienie i nawodnienie trzeba dopasować do dystansu i pogody.
• Polska (Bieszczady, Sudety, Mazury, Puszcza Notecka) i zagranica to różne przepisy i zagrożenia.
• Praktyczne wskazówki obejmą ocenę gotowości, pierwszą pomoc, nocleg i sezonowe wyzwania.
• Rekomendacje żywieniowe i pielęgnacyjne, w tym CricksyDog, pomogą utrzymać formę w terenie.

Dlaczego warto zabierać psa na wyprawy survivalowe

Podczas survivalu w terenie, pies staje się naszym naturalnym „radarem”. Wyostrzone zmysły pozwolą szybciej zareagować na niebezpieczeństwo. Pojawienie się ludzi czy dzikich zwierząt nie będzie nas zaskakiwać. Dzięki psiemu towarzyszowi, bezpieczeństwo grupy wzrasta.

Trudne warunki wzmocnią więź między tobą a twoim psem. Ciągłe dawanie komend i utrzymywanie kontaktu wzrokowego nauczy was wzajemnej uwagi. To ułatwi sprawniejsze przemieszczanie się po terenie. Poprawi też współpracę, zarówno podczas łatwych, jak i trudnych momentów.

Posiadanie psa podczas wypraw zwiększa motywację do działania. Regularne przerwy na wodę i jedzenie pomagają utrzymać energię na właściwym poziomie. W nocy, ciepło płynące od psa w namiocie jest szczególnie cenne. Pomaga przetrwać chłodne, wilgotne noce.

Wsparcie emocjonalne, które oferuje pies, jest nieocenione. Długie marsze mogą być wymagające psychicznie. Psi towarzysz obniża poziom stresu, co pozwala na łatwiejsze odnajdywanie spokoju. Pozwala zachować koncentrację szczególnie w kryzysowych sytuacjach.

W praktyce, pies może nieść na sobie lekki ładunek. Maksymalnie to 10–20% jego masy, przy odpowiednim sprzęcie i treningu. Pies, który jest dobrze przygotowany, będzie również pomocny w poszukiwaniu ścieżek. Dzięki intuicji i węchowi, pies staje się dodatkowym systemem ostrzegania.

Jednakże, musimy pamiętać o pewnych ograniczeniach. Obowiązkiem każdego właściciela jest kontrolowanie swojego psa. Należy również dbać o środowisko naturalne. Spotkanie z dziką fauną może być ryzykowne. Dlatego trzymamy psa blisko, korzystając z solidnej smyczy. Także, potrzebne jest przygotowanie dodatkowego ekwipunku: pokarmu, wody, apteczki. Ważne jest, by zwracać uwagę na nasz ślad ekologiczny.

• Lepsza czujność i bezpieczeństwo z psem w dzień i w nocy.
• Silniejsza więź człowiek–pies w terenie dzięki pracy zespołowej.
• Stała motywacja do ruchu z psem i zdyscyplinowane postoje.
• Naturalne wsparcie emocjonalne psa w stresujących sytuacjach.
• Możliwość przenoszenia lekkiego ładunku przy właściwym sprzęcie.

Ocena gotowości psa do outdooru i survivalu

Zaczynamy sprawdzając, czy nasz pies jest gotowy na wyprawy. Młode psy potrzebują krótkich wędrówek po miękkim terenie. Dorosłe psy radzą sobie z dłuższymi trasami, a u seniorów skracamy dystans i dbamy o ich stawy. To podstawy przygotowań do trekkingu z psem.

Tworzymy plan adaptacyjny, wydłużając trasy o 10–20% co tydzień. Monitorujemy wagę i wskaźnik BCS, dążąc do uzyskania wyniku 4–5/9. Oceniamy kondycję łap – poduszki, pazury, i przestrzenie międzypalcowe są ważne. Nie zapominamy o zębach, gdyż ból może zmniejszyć apetyt podczas wypraw. Ważna jest też tolerancja na różne temperatury, szczególnie u psów z krótkimi pyskami.

Ważny jest również profil behawioralny naszego psa. Zwracamy uwagę na jego zdolność do reagowania na komendy, zachowanie wobec dzikich zwierząt i komfort noszenia szelek. Planowanie bagażu obejmuje przyzwyczajenie psa do plecaka przez krótkie sesje bez obciążenia, a następnie stopniowe dodawanie wagi do 10–15% masy ciała psa.

Przed wyruszeniem niezbędne są badania weterynaryjne. Sprawdzamy aktualność szczepień, takich jak na wściekliznę, a także zastanawiamy się nad szczepieniem przeciw leptospirozie. Zabezpieczamy psa przed kleszczami i pchłami, stosując odpowiednie preparaty (fluralaner, afoxolaner, sarolaner) po konsultacji z weterynarzem. Nie zapominamy o regularnym odrobaczaniu. Wszystko to ma kluczowe znaczenie dla ogólnej kondycji psa podczas wyprawy.

• Testy wysiłkowe psa: marsz 15–20 km w zróżnicowanym terenie z przerwami i oceną nawodnienia.
• Nocleg próbny z kontrolą termiki i komfortu posłania.
• Trening posłuszeństwa na lince 10–15 m, ćwiczenie przywołania i spokojnego mijania ludzi oraz zwierząt.
• Adaptacja psa do plecaka: kilka krótkich przejść, potem lekkie dociążenie, obserwacja chodu i oddechu.

Podsumowując, tworzymy listę kontrolną przed wyprawą. Ocena wieku psa, czas regeneracji i oddech po wysiłku są kluczowe. To pomaga w planowaniu testów wysiłkowych i badań weterynaryjnych. Dzięki temu zapewniamy, że stan zdrowia naszego psa na wyprawie jest bezpieczny i stabilny.

Najlepsze rasy i typy psów do wymagających wypraw

Wybierając psa na trudną wyprawę, skupiamy się na cechach takich jak wytrzymałość, odporność na zmiany temperatury, stabilny charakter i gotowość do współpracy. Te aspekty definiują psy idealne do survivalu. Przygotowując się do długa marsza, właśnie takich kwalifikacji szukamy w psach użytkowych.

Owczarki świetnie radzą sobie w trakcie wypraw dzięki swojej wszechstronności i posłuszeństwu. Owczarek niemiecki oraz belgijski są zdolne do szybkiego uczenia się w różnorodnych środowiskach. Z kolei border collie odznaczają się bystrością, lecz źle znoszą nieaktywność, która może prowokować stres.

Husky i alaskan malamute są gwiazdami wśród ras północnych, szczególnie w warunkach zimowych i pracy zaprzęgowej. Ich potrzeba aktywności jest ogromna, dlatego planując trasę, zawsze warto dodać dodatkowy margines. Wyżły i pointery, dzięki wyjątkowemu węchowi i tempu biegu, sprawdzają się w sledzeniu śladów.

Labrador retriever oraz golden retriever zapewniają spokój i pewność, szczególnie w pobliżu wody. Są rasy, które dobrze adaptują się do mokrego terenu i chętnie angażują się we współpracę. Teriery, jak jagdterier czy patterdale, charakteryzują się ogromną determinacją, jednak ich energia wymaga odpowiedniego nadzoru.

Psy szpice wyróżniają się podwójnym okryciem futra, co zapewnia lepszą ochronę w chłodne i wietrzne dni. W przypadku psów o krótkim futrze w zimie konieczne jest zapewnienie dodatkowego okrycia i maty. Należy także zwracać uwagę na rasy brachycefaliczne, takie jak mops czy buldog angielski, które słabo tolerują długie marsze w upałach.

Pies mieszaniec ze schroniska często może równać się z rasowym odpowiednikiem na zewnątrz. Istotna jest dobra kondycja, zdrowe stawy i opanowany umysł. Ocena tempa regeneracji, reakcji na hałas i zaangażowania w zadania jest kluczowa.

Wskazówka do wyboru: Warto sprawdzić podstawowe parametry: tętno spoczynkowe, tolerancję na trudy w ekstremalnych warunkach oraz zachowanie wobec bodźców zewnętrznych. To pomoże zaplanować efektywny trening dostosowany do potrzeb konkretnego psa i planowanej trasy.

• Podwójna okrywa: lepsza ochrona w chłodzie i na wietrze.
• Krótka sierść: potrzebna kurtka i ochrona łap w zimnie.
• Stabilny temperament: łatwiejsza praca w tłoku i na ekspozycji.
• Wytrzymałość i chęć współpracy: podstawa marszu wielodniowego.

Psów do survivalu definiuje profil cech, nie konkretna rasa. Psy użytkowe, odpowiednio dobrane, działają niezawodnie w różnych warunkach i podczas długich wypraw.

psy na wyprawach survivalowych

Traktujemy teren bardzo serio. Dlatego nasz poradnik o psach na wyprawach survivalowych rozpoczyna się od bazowych zaleceń: trasa, woda, nocleg. Ustalamy przebyty dystans, lokalizacje punktów czerpania wody oraz miejsce na biwak. Dodatkowo, do naszych telefonów ściągamy mapę działającą offline. Dzięki temu przygotowanie psa do survivalu jest łatwiejsze i bezpieczne dla obu stron.

Prawo w Polsce wymaga, aby pies był cały czas pod kontrolą właściciela. W wielu parkach miejskich konieczne jest używanie smyczy, a nierzadko również kagańca. Natomiast wprowadzanie psów do parków narodowych jest dozwolone jedynie w wyznaczonych obszarach. W parkach krajobrazowych oraz lasach powinniśmy mieć psa przy sobie i zapoznać się z lokalnymi przepisami dotyczącymi Lasów Państwowych oraz regulaminami parków narodowych przed planowaną wycieczką. Są to fundamenty, o które opieramy nasze wyprawy z psami.

Pamiętamy również o etykiecie obowiązującej na szlakach. Podczas spotkania z innymi turystami skracamy smycz, trzymając psa blisko siebie, zwłaszcza w wąskich przejściach. Wszystkie odpady pakujemy i zabieramy ze sobą, a odchody psa usuwamy ze szlaku. Takie postępowanie buduje wzajemne zaufanie i ułatwia adaptację psa do różnorodnych warunków survivalowych.

Uczymy się również, jak postępować w sytuacjach awaryjnych. W przypadku skaleczenia łapy, najpierw oczyszczamy ranę, a następnie zakładamy opatrunek, ograniczając ruch psa. Gdy dochodzi do przegrzania, schładzamy jego łapy oraz pachwiny, podając mu jednocześnie wodę w małych ilościach. Przy hipotermii stopniowo ogrzewamy psa. W sytuacji napotkania dzikich zwierząt, skracamy smycz i wycofujemy się bez pośpiechu. Ćwiczymy takie procedury przed każdym wyjazdem.

Korzystamy również z listy kontrolnej przed wyprawą z psem. Dzięki temu nie zapominamy o ważnych rzeczach i utrzymujemy odpowiednie tempo podróży. Oto sprawdzony zestaw, który pasuje zarówno do wypraw w Beskidach, jak i na Mazurach:

• Identyfikacja: adresówka z numerem telefonu i mikroczip z aktualnymi danymi.
• Dzwonek na obroży w obszarach zamieszkiwanych przez wilki lub łosie – ostrzega zwierzęta o naszej obecności.
• Mapa offline w telefonie oraz powerbank, aby nie stracić dostępu do nawigacji.
• Linka treningowa, przydatna do kontroli psa w newralgicznych miejscach i w trakcie biwakowania.
• Apteczka dla psa: bandaż elastyczny, jałowe gaziki, sól fizjologiczna, pęseta, skarpeta-opatrunek, taśma, spray antyseptyczny.
• Zapas wody: 50–100 ml/kg/dzień, dostosowany do temperatury i poziomu wysiłku; składana miska.

Gdy łączymy zdrowy rozsądek, przestrzeganie prawa i zachowanie dobrych manier na szlaku, nasze poradniki o psach na wyprawach survivalowych zyskują praktyczny wymiar. Mamy wtedy pewność, że zasady wypraw z psem oraz nasza lista kontrolna działają niezawodnie, nawet gdy warunki nagle ulegną zmianie.

Szkolenie i komendy niezbędne w terenie

W terenie najważniejszy jest jasny język i pewny sygnał. Trening przywołania organizujemy tak, by komendy były skuteczne nawet przy niekorzystnych warunkach. Rozpoczynamy ćwiczenia w miejscu, które nie rozprasza psa. Następnie dołączamy kolejne elementy takie jak las, łąki czy strumienie.

Podstawową komendą jest recall, czyli odwołanie psa słowem „Do mnie”. Pracujemy w krótkich seriach, nagradzając psa smakołykami i pochwałami. Jeśli pies wraca, pomimo różnych pokus, wzmocnienie jest większe. To kształtuje jego odruch powrotu nawet pod presją.

Komenda „Stój” lub „Zostań” funkcjonuje jako nasze zabezpieczenie. Musi działać nawet w trudnym terenie. Trening rozpoczynamy na małym dystansie, stopniowo zwiększając jego zakres i poziom trudności.

„Noga” pozwala bezpiecznie omijać ludzi i zwierzęta. „Zostaw” zapobiega jedzeniu znalezionym na drodze. „Powoli” pomaga kontrolować tempo na trudnym terenie. „Szukaj wody/szlaku” przekształca orientację w terenie w interesującą grę, która pomaga w rozładunku emocji.

Pracując na lince o długości 10–15 m, zapewniamy bezpieczeństwo w nowych miejscach. Linkę mocujemy w dwóch punktach: do uprzęży i obroży. Dzięki temu siła szarpnięcia jest rozkładana równomiernie. Zamiast kar stosujemy jasne zasady i krótkie sesje.

Zaawansowane treningi przywołania i zatrzymanie awaryjne wykonujemy w różnych warunkach. Zaczynamy od suchego lasu, przez łąki z ptactwem, aż po górskie grzbiety i brzegi rzek. Wprowadzamy również umiejętność radzenia sobie z trudnymi warunkami pogodowymi.

Zależy nam na odpowiednim sprzęcie. Uczymy psa noszenia kagańca fizjologicznego. Takie jak na przykład Baskerville Ultra. Pozwala on psu swobodnie oddychać i pić wodę w czasie wysiłku. Jest to istotne w miejscach publicznych oraz na zatłoczonych szlakach.

Sprawdzony schemat sesji:

• 3–5 krótkich przywołań, smakołyk wysokiej wartości po każdym.
• Jedno „Stój” na odległość, potem powrót do pracy na lince.
• Przejście „Noga” obok bodźca, nagroda ciszą i jedzeniem.
• Jedno zadanie zabawowe: „Szukaj wody/szlaku”.

Z czasem zmniejszamy nagrody, ale zupełnie z nich nie rezygnujemy. Dzięki temu komendy na stałe wchodzą do repertuaru psa. Nie zapominamy o recall, który zawsze musi być atrakcyjny dla psa.

Na zakończenie łączymy wszystko w całość: praca na lince przy rozproszeniach, trening przywołań w obecności innych psów i szybkie zatrzymanie w nagłych sytuacjach. Konsekwencja i spokój są kluczem do kontroli bez niepotrzebnego napięcia. Dla psa oznacza to jasność i zrozumienie zasad.

Planowanie trasy i ocena ryzyka z psem

Na początek określamy ramy planu wyprawy z psem. Dystans dobieramy z uwzględnieniem kondycji psa oraz warunków atmosferycznych, zakładając 10–25 km dziennie. Analizujemy przewyższenia, ekspozycję terenu i typ podłoża. Skała, korzeń czy żwir mogą być niebezpieczne dla padłych psiej łapy, dlatego planujemy regularne postoje i dbamy o ochronę łap.

Ważne jest, żeby ustalić punkty ewakuacji, jak leśne drogi i schroniska PTTK. W rejonach pozbawionych zasięgu GSM, warto mieć przy sobie lokalizatory GPS lub mapy offline, np. przez Mapy.cz. Takie narzędzia ułatwiają poruszanie się z psem i zwiększają bezpieczeństwo.

Zagrożenia na szlaku zależą od pory roku. Od wiosny do jesieni większe jest ryzyko zetknięcia z kleszczami, dlatego stosujemy repelenty. Latem omijamy miejsca, gdzie mogą występować sinice. Trzeba uważać na żmije oraz zimą na lawiny. W czasie deszczu podwyższa się ryzyko hipotermii.

W terenie ważna jest bioasekuracja, szczególnie ze względu na afrykański pomór świń. Unikamy kontaktu z dzikimi zwierzętami, a psa trzymamy na krótkiej smyczy, zwłaszcza w lesie.

Przed wyjściem na szlak należy sprawdzić regulaminy dotyczące wstępu z psami do parków narodowych i rezerwatów. W Tatrach obowiązuje zakaz wprowadzania psów, podczas gdy w Karkonoszach pewne trasy są dostępne. W lasach pies musi być pod ciągłą kontrolą.

Planując wyprawę nie wolno zapomnieć o zapasie wody. Sprawdzamy na mapach źródła wody i zabieramy środki do jej uzdatniania. Latem robić częściej przerwy, a zimą nie polegać wyłącznie na śniegu jako źródle nawodnienia.

• Tempo i dystans: 10–25 km, korekta przy upałach i dużych przewyższeniach.
• Podłoże: skała/korzeń/żwir – ochrona łap i częstsze przerwy.
• Nawigacja: mapy offline z psem i zapasowy powerbank.
• Bezpieczeństwo: ocena zagrożeń na szlaku przed wyjściem i w trakcie marszu.
• Prawo: strefy zakazu dla psów w parkach i rezerwatach sprawdzamy przed startem.
• Woda: logistyka wody na trasie, filtracja i punkty poboru oznaczone na mapie.

Na koniec, warto przygotować szczegółowy brief trasy. Powinniśmy znać profil wysokości, ekspozycje, dostępne punkty odwrotu i mieć kontakt awaryjny. Nie zapominajmy o aktualizacji planu, w zależności od pogody i kondycji psa. Dzięki temu możemy łatwo dostosować marszrutę, aby zapewnić bezpieczeństwo i komfort zarówno sobie, jak i naszemu czworonogowi.

Wyposażenie obowiązkowe dla psa w survivalu

Wybierając wyposażenie dla psa w terenie, skupiamy się na trwałości i funkcjonalności. Dobrze dopasowane szelki trekkingowe, takie jak Ruffwear Front Range czy Julius-K9 IDC, oferują kontrolę i wygodę. Niezbędna jest także elastyczna smycz oraz pas biodrowy, które zapewniają komfort podczas marszów. W naszym plecaku nie może zabraknąć linki o długości 10–15 m, adresówki, potwierdzenia microchipa w bazie, a także lampki LED i dzwonka na obroży.

W przypadku planowania dłuższego wyjścia, sakwy dla psa są nieocenione. Upewniamy się, że noszony ładunek nie przekracza 10–20% masy ciała psa i jest równomiernie rozłożony. Zanim wyruszymy na dłuższą trasę, warto jest przyzwyczaić psa do noszenia sakw, trenując w domu oraz w parku. Dzięki temu nasz pies może pomóc w noszeniu sprzętu, ucząc się jednocześnie pracy w rytm marszu.

Chroniąc łapy psa przed ostrymi kamieniami i rozgrzanym asfaltem, stawiamy na buty, np. Ruffwear Grip Trex. Na drobne obtarcia polecamy cienkie skarpety neoprenowe. Nie zapominajmy również o składanej misce, systemie do filtrowania wody Sawyer Squeeze lub tabletach uzdatniających wodę. W chłodniejsze dni ważne są zarówno płaszcz przeciwdeszczowy, jak i ocieplany, koc ratunkowy NRC, mata izolacyjna oraz ręcznik szybkoschnący.

Elementem niezbędnym jest również odpowiednio wyposażona apteczka. Powinna zawierać sól fizjologiczną, jałowe gaziki, bandaż kohezyjny oraz opatrunki hydrożelowe. Do zestawu dołączamy pęsetę do kleszczy Tick Twister, nożyczki, maść ochronną na łapy oraz elektrolity dla psów. Po konsultacji z weterynarzem wyposażamy się również w preparat przeciwwymiotny oraz zapisujemy numer do najbliższego gabinetu weterynaryjnego. Kompletując szelki, sakwy, buty oraz apteczkę, tworzymy kompleksowy zestaw dla naszego psa na każdą wyprawę.

Żywienie i nawodnienie w terenie

Podczas wędrówki koniecznie musimy zaplanować dietę, która pokryje zwiększone zapotrzebowanie energetyczne. Długie wędrówki, niskie temperatury lub noszenie bagażu sprawiają, że zapotrzebowanie na energię może skoczyć o 20–70%. Dlatego kluczowe jest, aby dieta psa zawierała produkty bogate w lekkostrawne białko i tłuszcze. Zapewnią one stabilne źródło energii.

Zaplanujmy 2–3 posiłki dziennie, przy czym największy podajemy tuż po głównym wysiłku. Dostosowujemy kaloryczność karmy do przebytego dystansu oraz panującej temperatury. W przypadku psów o wrażliwym przewodzie pokarmowym nowe składniki wprowadzamy stopniowo, najlepiej 7–10 dni przed wyprawą.

Na szlaku nieocenione okażą się przekąski wysokobiałkowe, które nie tylko wzmacniają posłuszeństwo, ale i dostarczają niezbędnej energii między posiłkami. Wybieramy te o wysokiej wartości smakowej i prostym składzie, takie jak suszone mięso, kiełbasy treningowe czy liofilizowane produkty.

Hidratacja to klucz do sukcesu. Ile wody potrzebuje nasz czworonóg? Założenie wynosi 50–100 ml na kilogram masy ciała dziennie, a w czasie gorących dni nawet do 150 ml/kg. Ważne jest, aby podawać wodę małymi porcjami, co zapobiega zalaniu żołądka i wymiotom.

Do pitnej wody podchodzimy z dużą ostrożnością. Zawsze filtrujemy lub gotujemy. Starannie omijamy stojące kałuże czy zatoki, które mogą być siedliskiem sinic lub giardii. Zabieramy ze sobą składany kubek i butelkę z filtrem, by mieć pewność dostępu do czystej wody.

Na objawy odwodnienia – takie jak suchy nos, lepka ślina czy zapadnięte gałki oczne – reagujemy natychmiast. Wysokie temperatury mogą prowadzić do przegrzania. Objawami są m.in. intensywne dyszenie, niepokój, ciemnoczerwona śluzówka. W takim wypadku robimy przerwę w cieniu i ochładzamy ciało psa.

Długie trasy wymagają wysokoenergetycznych posiłków z dodatkiem elektrolitów. Obserwując codziennie kondycję psa, odpowiadamy na jego potrzeby przez regulację kaloryczności karmy. Proste zmiany w diecie mogą znacząco polepszyć kondycję psa na szlaku.

Organizując dzień, pamiętajmy o porannym posiłku przed wyprawą, o podawaniu przekąsek co 60–90 minut oraz o bogatym posiłku wieczorem. Takie zarządzanie dietą zapewnia stabilność energetyczną i pozwala na efektywne pokonywanie trudów trasy.

• Zwiększamy dawkę o 20–70% przy długich dystansach, zimnie i obciążeniu.
• Ile wody potrzebuje pies: 50–100 ml/kg/dzień, w upały do 150 ml/kg.
• Filtrujemy lub gotujemy wodę; unikamy zastałych zbiorników.
• Stawiamy na lekkostrawne białko, tłuszcze i przekąski wysokobiałkowe dla psa.
• Kaloryczność karmy w terenie korygujemy według tempa, temperatury i kondycji.

CricksyDog na wyprawach: żywienie i pielęgnacja bez kompromisów

W terenie liczy się prostota: wybieramy CricksyDog i hypoalergiczne karmy, unikając kurczaka i pszenicy. Ograniczamy w ten sposób ryzyko alergii, które mogą zepsuć dzień. Dobieramy karmę odpowiednią dla wieku i wielkości psa. Dodatki, które zabieramy, są lekkie i praktyczne.

Dla młodych psów polecamy Chucky, specjalnie dla szczeniąt. Ta karma zapewnia stałą energię i wspomaga rozwój. Miniaturowe rasy docenią Juliet, której drobne krokiety ułatwiają porcjowanie.

Posiadacze większych psów powinni wybrać Ted. Dostępny jest w różnych smakach, jak jagnięcina czy łosoś, dostosowanych do potrzeb i wrażliwości psa.

Po intensywnym marszu, Ely, mokra karma jest idealna. Wysoka zawartość wilgoci wspomaga nawodnienie. Dostępna w smakach jak wołowina czy królik, świetnie regeneruje.

W czasie treningów i wędrówek skorzystaj z MeatLover przysmaków. Są to 100% naturalne mięsne smakołyki, które świetnie motywują psa. Dawkując je, wzmacniamy pozytywne zachowania.

Na dłuższych trasach nie zapomnij o Twinky witaminach. Ich formuła wspiera stawy i uzupełnia niezbędne mikroelementy. Stałe podawanie rano zapewnia regularność.

Zatrzymując się, pamiętaj o pielęgnacji sierści i łap psa. Użyj Chloé szamponu i balsamu. Ułatwiają one czyszczenie oraz zapobiegają pęknięciom poduszek.

Kiedy pies ma mniejszy apetyt, sprawdzi się Mr. Easy, wegański sos. Dodanie jego kilku kropel do suchej karmy uatrakcyjni posiłek. Jest to łatwy sposób, by nie obciążać plecaka.

O higienę jamy ustnej psa dbamy, podając Denty patyki dentystyczne. Ograniczają one powstawanie płytki nazębnej i zapewniają świeży oddech. To sposób na utrzymanie higieny przy ograniczonym dostępie do wody.

• Podstawa: sucha karma CricksyDog – poranna i wieczorna porcja.
• Po etapie: Ely mokra karma dla regeneracji i nawodnienia.
• Motywacja: MeatLover przysmaki podczas treningu i trudnych przejść.
• Profilaktyka: Twinky witaminy codziennie w małych dawkach.
• Pielęgnacja: Chloé szampon i balsam na postojach.
• Smak: Mr. Easy sos wegański, gdy spada apetyt.
• Higiena: Denty patyki dentystyczne co 1–2 dni.

Bezpieczeństwo i pierwsza pomoc dla psa w terenie

Przed wyruszeniem upewnijmy się, że mamy przy sobie apteczkę dla psa. Zapiszmy też offline numery kontaktowe do najbliższych weterynarzy. W sytuacji wypadku kierujemy się regułą ABC: oceniamy stan oddechowy, sprawność krążenia i poziom świadomości naszego pupila. Aby to zrobić, kontrolujemy tętno na tętnicy udowej, patrzymy czy drogi oddechowe są wolne i obserwujemy reakcję zwierzęcia na różne bodźce.

Stan termiczny psa sprawdzamy poprzez dotyk uszu, pachwin oraz brzucha. Jeśli mamy termometr, wykonujemy również pomiar temperatury. Objawy przegrzania u psa to m.in. ciągłe dyszenie, nadmierna ślinotok, a także niepewny krok. W takich sytuacjach natychmiast przenosimy psa do chłodnego miejsca. Następnie przykładamy mokre ręczniki na pachwiny i szyję oraz podajemy psu chłodną wodę małymi łykami. Unikamy przy tym zimnych okładów. Kontaktujemy się z weterynarzem bez zwłoki.

Jeżeli podejrzewamy, że nasz pies doznał hipotermii, zdejmujemy z niego mokrą odzież. Następnie owijamy go kocem NRC i ogrzewamy jego ciało stopniowo. W tym celu możemy użyć również własnej odzieży. Dajemy zwierzęciu ciepły płyn, jednak nie gorący. Unikamy intensywnego masowania zwierzęcia, zwłaszcza kończyn.

• Krwawienia i obrażenia łap leczymy poprzez przemycie rany NaCl. Następnie aplikujemy jałowy opatrunek oraz bandaż kohezyjny. Jeśli łapa jest uszkodzona, zabezpieczamy ją za pomocą ochronnego buta. Ważne jest, aby szukać obcych ciał w ranie i ograniczyć ruch zwierzęcia.
• W przypadku ataku kleszcza, usuń go używając pęsety skrętnej dokładnie przy skórze. Po ekstrakcji zdezynfekuj ranę. Następnie obserwuj psa pod kątem objawów takich jak apatia, gorączka czy kulawizna. Jeśli podejrzewasz babeszjozę lub anaplazmozę, niezwłocznie udaj się do weterynarza.
• Kiedy pies zostanie ukąszony przez żmiję, zmniejsz jego ruchliwość, unieś zranioną kończynę i jak najszybciej zanieś go do kliniki weterynaryjnej. W żadnym wypadku nie nacinaj i nie wysysaj miejsca ukąszenia.
• Zatrucie wodą z zastojów lub sinicami objawia się wymiotami, biegunką, osłabieniem. W takiej sytuacji należy przerwać wędrówkę i jak najszybciej skontaktować się z weterynarzem.
• W przypadku spotkania z dzikami, nie gonić za nimi. Przejść na smyczy i chronić psa. Kiedy dojdzie do urazu, zaaplikuj opatrunek i bezzwłocznie ewakuuj zwierzę.

Zawartość apteczki dla psa powinna obejmować jałowe kompresy, bandaż kohezyjny, NaCl, kleszczołapki, koc NRC, termometr, nożyczki oraz rękawiczki. Udzielenie pierwszej pomocy psu wymaga zachowania spokoju, szybkiej oceny sytuacji oraz bezpiecznej ewakuacji do najbliższego punktu weterynaryjnego.

Nocleg z psem: biwak, hamak, schronienie improwizowane

Podczas wyprawy planujemy biwak z psem. Starając się o spokojny i bezpieczny sen. W namiocie kluczowa jest dobra wentylacja i ograniczenie kondensacji. Pies śpi na własnej macie i kocu, miska z wodą jest przy wejściu.

Stawiając tarp dla psa, wybieramy model chroniący przed wiatrem. W chłodne dni dodajemy kurtkę lub płaszcz dla psa. Pod łapy kładziemy matę z pianki i koc NRC, co poprawia termoizolację w nocy.

Hamak z psem to opcja na uniknięcie mokrego podłoża. Wtedy pies zazwyczaj leży na izolacyjnej macie pod hamakiem. Przypinać go lekką linką, aby był blisko. Wieczorem sprawdzamy, czy nie ma kleszczy.

Ważne dla bezpieczeństwa w nocy jest oświetlenie na obroży od marek jak Nite Ize czy Petzl. Jedzenie przechowujemy w szczelnych workach, wieszanych na drzewie. Mokrą sierść suszymy przed snem, by psa nie wyziębiło w nocy.

W okolicy namiotu, tarpem czy hamakiem zachowujemy porządek i ciszę. Już w domu uczymy psa komend “zostań” i “cicho”. Dzięki temu pobyt w naturze będzie komfortowy także dla innych.

Lista kontrolna na wieczór:

• Mata z zamknięto-komórkowej pianki i koc NRC pod legowisko.
• Kurtka dla krótkowłosych, sucha sierść, woda pod ręką.
• Oświetlenie na obroży, zapas baterii, porządek w obozie.
• Jedzenie zawieszone poza zasięgiem dzikiej fauny.
• Tarp dla psa ustawiony pod wiatr lub szczelny namiot.

Wskazówka: jeśli noc jest wyjątkowo zimna, dokładamy dodatkową warstwę pod matę. Ograniczamy przeciągi, lecz pamiętamy o minimalnej wentylacji.

Rano pakujemy legowisko i sprawdzamy psa oraz sprzęt. Ważne, aby pies wstał suchy i ciepły. Dzięki temu następna część wyprawy nie będzie męcząca.

Nawigacja i komunikacja z psem w różnych środowiskach

Zaczynamy od prostego systemu: krótka gwizdawka Fox 40 lub gwizdek dwutonowy służy do przywołania. Sygnały ręczne dla psa używane są do komend “stój” i “noga”. Taka komunikacja z psem na szlaku jest efektywna nawet przy silnym wietrze. Na początku praktykujemy w parku, a z czasem celujemy w większe odległości i wprowadzamy elementy rozpraszające.

W lesie dodajemy dzwonek do obroży psa i używamy głośnego “stój”. To upraszcza pracę z psem w lesie i górach, zwłaszcza gdy tracimy wzajemną widoczność. Na grani dbamy o tempo – pies prowadzi na wąskiej ścieżce, a my zarządzamy postojami, by zwiększać bezpieczeństwo. Przy wodzie stosujemy krótką smycz oraz komendę “zostaw” do unikania padliny i śmieci.

W trudnej lokalizacji niezastąpiony jest GPS dla psa. Doskonałe wyniki dają urządzenia Tractive z funkcją live-tracking i Garmin T5/TX, sprawdzające się w zagęszczonym lesie. Monitorujemy położenie psa za pomocą telefonu lub specjalnego urządzenia. Uprząż oraz adresówka psa muszą być dobrze dopasowane.

Po zmroku kluczowe staje się oświetlenie: obroża LED, jasne komendy i gesty. Komunikacja z psem na szlaku wieczorową porą opiera się na zwięzłych sekwencjach: start–stop–noga. W warunkach ograniczonej widoczności – gęstej mgły czy deszczu – gesty wykonujemy bliżej psiego nosa, a sygnały dźwiękowe wzmacniamy gwizdkiem.

Tworzymy rytuały uporządkowujące pracę z psem w lesie i górach. Oznacza to postój co 60–90 minut, czas na napicie się wody oraz możliwość węszenia. Za kontakty wzrokowe psa nagradzamy, zapobiegamy konfliktom z linami i dokładnie planujemy trasę z uwzględnieniem potencjalnych niebezpieczeństw.

Na długich marszach wprowadzamy mikrokroki: zatrzymujemy się na sygnał dłoni, odbywamy dwa wdechy, a potem kontynuujemy drogę. Sygnały ręczne dla psa łączymy z intonacją głosu. Tak pies szybko łapie kontekst. Na rozstaju szlaków najpierw dobieramy kierunek, następnie wydajemy komendę “naprzód”.

Żadna technologia nie zastąpi prawdziwej relacji. Ale GPS dla psa przynosi spokój, kiedy nasz pupil znika z oczu. W ten sposób utrzymujemy rytm marszu i jasne reguły współpracy. Dzięki temu komunikacja z psem na szlaku staje się spokojna, przemyślana i efektywna.

Higiena i pielęgnacja psa podczas dłuższych wypraw

Podróżując, każdego dnia rano i wieczorem kontrolujemy łapy naszego psa. Szukamy pęknięć, otarć czy ciał obcych. Dzięki temu unikamy bólu i przestojów w marszu. Regularne czesanie wyłapuje kleszcze i rzepy, natomiast sierść czyścimy wilgotnym ręcznikiem z mikrofibry.

Kiedy nasz pies pobrudzi się w błocie czy jeziorze, stosujemy delikatny szampon dla wrażliwych psów od Chloé. Po myciu dokładnie spłukujemy i suszymy futro oraz obszary między opuszkami palców. Wrażliwe miejsca jak nos i łapy smarujemy balsamem Chloé, szczególnie po kontakcie ze śniegiem, ostrymi kamieniami czy solą.

Dbamy też o higienę jamy ustnej naszego psa. Co jeden do dwóch dni podajemy mu Denty – wegańskie przysmaki dentystyczne, które są pomocne, gdy jesteśmy ograniczeni w szczotkowaniu zębów. Po każdej kąpieli osuszamy uszy psa, uważnie obserwując ewentualne zaczerwienienia lub potrząsanie głową.

Jeśli mamy dostęp do wody i czas, pierzemy legowisko czy matę. W przeciwnym razie wystawiamy je na słońce, aby pozbyć się nadmiaru wilgoci i zapachu. Odchody psa zbieramy do biodegradowalnych woreczków. To wyraz szacunku dla środowiska.

Podstawowy zestaw podróżny zawiera: ściereczkę z mikrofibry, szczotkę, szampon i balsam Chloé, ręcznik szybkoschnący, Denty, pęsetę do usuwania kleszczy oraz woreczki. Te narzędzia gwarantują, że nawet w trakcie intensywnych wypraw pielęgnacja naszego psa stoi na najwyższym poziomie.

Ekologia i etyka: zasada Leave No Trace z psem

Podążając szlakami w Polsce, kierujemy się zasadą Leave No Trace, mając przy sobie psa. Decydujemy się na to każdego dnia, łącząc szacunek dla szlaków z troską o otoczenie. Proste nawyki pomagają chronić naturę, a nasz pies nie staje się dla niej obciążeniem.

Planując wyprawę, weryfikujemy regulacje w parkach narodowych i lasach państwowych. Wybieramy dostępne dla psów trasy, aby zmniejszyć ryzyko konfliktów z dziką fauną.

Biwakujemy na stabilnych podłożach takich jak skała czy żwir. Nasze psy śpią na matach, nie niszcząc okolicy. Takie działania wspierają ochronę przyrody i uczą psa spokoju.

Wszystkie odpadki zabieramy ze sobą. Psie ekskrementy wkładamy do nieprzepuszczalnych toreb i wynosimy, zwłaszcza w strefach chronionych. Dzięki temu szacunek dla przyrody nie jest tylko pustym sloganem.

Nie zbieramy naturalnych pamiątek jak poroża czy pióra. Unikamy również decyzji, które mogłyby zakłócać naturalny porządek, np. psie kopanie w mrowiskach.

Robimy ogień jedynie w dozwolonych miejscach. Zapewniamy, że nasze psy są z dala od ognia, a jedzenie jest odpowiednio zabezpieczone.

Szanujemy dzikie zwierzęta. Nasze psy, prowadzone na smyczy, nie płoszą fauny. Wyposażamy je w dzwoneczki lub małe lampki LED, by zapobiegać niespodziewanym spotkaniom.

Okazujemy też szacunek innym turystom. Skracamy smycze podczas mijania i kontrolujemy głośność psów. To zasady, które pomagają budować wzajemne zaufanie.

• Planuj i przygotuj: sprawdź regulaminy, strefy ochronne, okresy lęgowe.
• Biwakuj na trwałych powierzchniach: mata dla psa, zero kopania.
• Usuwaj odpady: zabieraj psie odchody, w strefach chronionych zawsze wynoś.
• Zostaw to, co znajdziesz: bez zbierania poroża i piór.
• Minimalizuj ogień: bezpieczny dystans psa, zabezpieczone jedzenie.
• Szanuj dziką faunę: smycz, dzwonek/LED, brak pogoni.
• Szanuj innych: krótka smycz przy mijaniu, kontrola hałasu.

Praktykowanie Leave No Trace z psem łączy ochronę przyrody z zamiłowaniem do wędrówek. Są to proste kroki, łatwe do wdrożenia od samego początku przygody na szlakach.

Sezonowe wyzwania i jak je ograć

Latem wyruszamy o świcie, korzystając z chłodu na szlakach. W trakcie letnich wędrówek z psem robimy przerwy w cieniu i używamy kamizelki chłodzącej. Sprawdzamy ciepło podłoża dłonią, by chronić łapy psa przed poparzeniami. Nie zapominamy o elektrolitach i wodzie, podanej w małych dawkach, sumujących się do 100–150 ml/kg dziennie.

Jesienią jesteśmy świadomi wzrostu ryzyka: jesień to czas kleszczy. Aplikujemy środki przeciwkleszczowe i po spacerze dokładnie przeczesujemy sierść psa. Zabezpieczamy łapy w buty ochronne i nie zapominamy o czołówce oraz światełkach LED na obroży. Dzięki temu psa łatwo zauważymy i sami będzie widoczni.

Zimą skupiamy się na ochronie łap psa, używając specjalnych maści i dobrze dopasowanych butów. Zimowe spacery z psem wymagają ubrania dodatkowej warstwy, jak kurtka dla krótkowłosych, i uważności na kulki śniegu między palcami zwierzęcia. Unikamy cienkiego lodu. Zwiększamy ilość kalorii w diecie psa o 20–30% i skracamy trasy.

Wiosną musimy uważać na roztopy i zimną wodę. Po przejściach przez wodę dbamy, by pies szybko się ogrzał. Oceniamy siłę nurtu strumieni przed przejściem i trzymamy psa na smyczy w okresie lęgowym ptaków. Obserwujemy też oznaki alergii sezonowych: świąd, łzawienie, drapanie. W razie konieczności stosujemy dietę hipoalergiczną.

• Latem: chłodzenie, cień, test podłoża, elektrolity i woda 100–150 ml/kg.
• Jesienią: profilaktyka na jesień kleszcze, kontrola sierści, buty na błoto, oświetlenie.
• Zimą: maści i buty na łapy, kurtka, więcej kalorii, krótsze etapy, omijanie lodu.
• Wiosną: czujność na wiosna roztopy, zimne strumienie, lęgi ptaków, obserwacja alergii.

Mamy plan na cały rok: sprawdzamy prognozę pogody, pakujemy wodę i energetyczne przekąski. Dzięki temu lato, zima, jesień i wiosna nie są dla nas zaskoczeniem. Dane warunki nie wpływają negatywnie na dobrostan naszych psów. Standardem jest ochrona przed upałami i mrozem, a nie jedynie ewentualnym dodatkiem.

Wniosek

Podsumowując survival z psem, należy zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów. Pierwszym krokiem jest rzetelna ocena gotowości naszego zwierzęcia i naszej własnej odpowiedzialności. Następnie, niezbędne jest konsekwentne szkolenie oraz stosowanie jasnych komend, które będą skuteczne zarówno w stresowych sytuacjach, jak i podczas spokojnego poruszania się szlakiem. Ważny jest również dokładny plan trasy, uwzględniający dostęp do wody, możliwe punkty odwrotu oraz ewakuacyjne.

Nieodzownymi elementami dobrze przygotowanej wyprawy z psem są odpowiednie akcesoria. Wśród nich znajdują się uprząż, mocna linka, kaganiec treningowy, buty na trudne tereny, a także kompletna apteczka zawierająca elektrolity, opatrunki i narzędzie do usuwania kleszczy. Nemniej ważne jest zapewnienie właściwej diety i nawodnienia, dostosowanych do wysiłku i warunków pogodowych. Kwestie higieny, pielęgnacja łap i sierści, a także przestrzeganie zasad Leave No Trace są równie istotne.

Z doświadczenia wynika, że wspólne wyprawy survivalowe z psem przynoszą dużo radości, lecz wymagają także odpowiedniego planowania i dyscypliny. Dla zachowania zdrowia i komfortu naszego psa w różnych warunkach, warto rozważyć specjalne, hipoalergiczne formuły pokarmowe CricksyDog, takie jak Chucky, Juliet, czy MeatLover. Dzięki nim, właściwe odżywianie i pielęgnacja stają się łatwiejsze.

Reasumując, nasze doświadczenia z psami w survivalu wskazują na uniwersalne zasady. Planowanie, regularne treningi i szacunek dla natury są kluczowe. Dzięki temu każda wyprawa będzie bezpieczna, zgodna z etyką i obfitująca w satysfakcję, zarówno dla nas, jak i dla naszego czworonożnego towarzysza.